Nowy Wymiar Inwestycji - inwestycje, kryptowaluty

Hasła branży gumowej:
Produkty gumowe Produkcja gumy 

wyroby

 

producent

 

produkty gumowe

 

gumowe

 oring amortyzatory gumowe 

wyroby

  Produkty gumowe membrany 

produkty

 membrany  

gumowe

  

Produkcja gumy

 

Systemy ERP dla firm.

Programy ERP. Firma informatyczna Rzeszów.

Wszystko o dinozaurach. Kolorowanki dla dzieci.

Produkcja wyrobów gumowych

Niemal każdy rodzaj gumy otrzymuje się z kauczuku poprzez wulkanizację. Kauczuk złożony jest z ułożonych obok siebie długich łańcuchów poliolefin czyli polimerów zawierających tylko węgiel i wodór, w których długie łańcuchy węglowe -C-C-C-, stanowią podstawowy szkielet łańcuchów samych polimerów. Wulkanizacja czyli chemiczny proces sieciowania cząsteczek polimerów, powoduje tworzenie się niewielkiej liczby mostków chemicznych między łańcuchami, na skutek czego powstaje przestrzenna sieć.

Proces sieciowania musi być kontrolowany, ponieważ gęstość występowania tych mostków decyduje o mechanicznych własnościach gumy. Wraz ze wzrostem usieciowania spada elastycznośc gumy, natomiast wzrasta wytrzymałośc na zerwanie. Zbyt uża liczba mostków powoduje utratę elastyczności gumy, przez co materiał staje się duromerem odpornym na rozciąganie i ściskanie, jednak w niektórych przypadkach bardzo kruchym. Większość gum usieciowana jest w 1% do maksymalnie 8% molowo, czyli, że przy 1% do 8% merów występują mostki sieciujące.

Do produkcji wyrobów metodą wulkanizacji stosuje się gumę chaotycznie i słabo zasieciowaną, czyli zwulkanizowaną tylko do tego stopnia by stała się jednolitym ciałem stałym nadającym się do ponownego, właściwego zwulkanizowania. Wulkanizacja powoduje sieciowanie tych łańcuchów, co wzmacnia uzyskany materiał, nadaje mu elestyczność i uodparnia na wpływ środowiska.

Guma często jest łączona z innymi materiałami np. siatkami stalowymi lub płutnami tworząc kompozyty. Przykładem może być tutaj opona samochodowa, w której zatopione są metalowe siatki, lub węże wysokociśnieniowe które zawierają zatopione bardzo wytrzymałe płutno.

Technologia wytwarzania produktów czy też wyrobów z gumy obejmuje kilka następujących czynnosci:
1. Wykonywanie mieszanek gumowych, czyli dodawanie do kauczuku w odpowiedniej kolejności różnych składników, aktywatorów, przyśpieszaczy itp. w celu uzyskania gumy o odpowiednich właściwościach.
2. Wykonanie konfekcji (pocięcie gumy na odpowiednie kawałki o odpowiedniej wadze i wielkości by pasowały do danej formy) ręcznie np. gilotyną lub specjalną wytłaczarką.
3. Wulkanizacja gumy czyli ogrzewanie w formie w odpowiedniej temperaturze, pod ciśnieniem, przez określony czas.
4. Końcowa obrówka wyrobów gumowych - rozcięcie na sztuki, oberwanie lub obcięcie gumy która wypłynęła poza formę, spiłowanie grzbietów gumowych, które powstają w miejscach łączenia formy.

Kauczuk wiąże się z siarka, co polepsza jego właściwości techniczne i odporność chemiczną. Kauczuk zwulkanizowany nazywa się gumą. Wulkanizację przeprowadza się zwykle w temperaturze 135-180°C z dodatkiem od 2% do 3% siarki. Wulkanizację na zimno stosuje się przy produkcji drobnych wyrobów gumowych np. rurek, oraz przy gumowaniu tkanin. Wtedy do wulkanizacji nie stosuje się siarki lecz jej rozcieńczone roztwory w dwusiarczku węgla. Guma jest znacznie twardsza od kauczuku, posiadawiększą sprężystość i elastyczność, zachowujac swoje właściwości w szerszym przedziale temperatur niż kauczuk. jest odporniejsza od kauczuku na działanie powietrza i rozpuszczalników, jest nieprzepuszczalna dla wody i słabo przepuszczalna dla gazów, posiada dużą odpornośc na ścieranie.

Przebieg wulkanizacji oraz właściwości gumy zależą w znacznym stopniu od procentowej zawartości w niej siarki i innych domieszek np. przeciwutleniaczy i przyspieszaczy skracających czas wulkanizacji gumy.
Wysoka zawartość siarki (32-40%) nadaje gumie dużą twardość, a jednoczesnie kruchość. Na przykład ebonit, zawierający około 40% siarki, jako materiał dostatecznie twardy, stosuje się do produkcji aparatów medycznych, skrzynek akumulatorowych,itp.; w elektrotechnice służy on jako izolator.
Czarna guma wykożystywana do produkcji opon zawiera do 50% sadzy.
Do zabarwienia gumy na kolor czerwony wykożystywany jest pięciosiarczek antymonu Sb5S5.
Roztwór kauczuku w mieszaninie ksylenów itoluenu stosuje się jako klej do gumy i skóry.
Dodatek sadzy aktywnej do gumy powoduje zrost twardości oraz zmniejszenie wydłużenia względnego i elastyczności gumy. Twardość gumy jest granicach 25° - 95° wg Shore'a.
Dobry wpływ na zmniejszenie ścieralności wyrobu (bardzo ważny czynnik np. przy produkcji opon) wywierają dodatki mineralne, a zwłaszcza krzemionka aktywna i sadze drobnocząsteczkowe.
Odporność gumy na działanie wysokiej temperatury wzrasta po dodaniu takich napełniaczy jak: sadzy piecowej termicznie, węglanu magnezowego, krzemionki aktywnej, tleneku cynkowego i magnezowego.
Jako zmiękczacze stosuje się przeważnie żywice, jednak w tym przypadku nie zaleca się stosowania siarki jako środka wulkanizacyjnego.

W procesie wulkanizacji otrzymuje się nie tylko gotowe produkty gumowe, lecz także półprodukty gumowe np. tkaniny oblane gumą, z których następnie wykonane zostaną ubrania ochronne, kombinezony itp.; lub płyty gumowe czyli zwulkanizowane akrusze płaskiej gumy, przeznaczone do późniejszego wykrawania na np. uszczelki płaskie.

Z gumy często oblewane są różne elementy metalowe, na które wcześniej nakładany jest specjalny klej powodujący przyklejenie gumy do metalu. W ten sposób wykonuje się wiele rodzaji rączek np. do pieców C).

Gumą ze względu na swoje własciwości amortyzacyjne, stosowana jest przy produkcji różnego rodzaju odbijaków i amortyzatorów. Zastosowanej dużej ilości tlenku cynku (20 + 50. cz. na 100 cz. kauczuku) w mieszance wpływa korzystnie na histerezę gumy przeznaczonej na amortyzatory tłumiące drgania ciągłe.
W wielu przypadkach guma wypierana jest przez inne materiały sztuczne. Głównym tego powodem jest pracochłonna produkcja wyrobów, proces wulkanizacji jest dość długi, a wyroby trzeba jeszcze oberwać z wypływki, i oszlifować fazki. Przy produkcji np. materiałów wtryskiwanych proces wtryskiwania trwa kilka kilka sekund, a wyjęty z formy wyrób jest wyrobem gotowym nie wymagającym dalszej obróbki.

Kolejnym problemem przy produkcji wyrobów gumowych jest starzenie się gumy. Materiał gumowy przygotowany do produkcji czyli z domieszkowaną już siarką nie może leżeć zbyt długo gdyż od momentu dodania siarki zaczyna się powolny samoistny i chaotyczny proces wulkanizacji. W zależności od ilości dodanej siarki guma w kilka tygodni lub miesięcy staje się bezuzyteczna.

Pomimo wielu problemów na jakie napotyka się przy procesie produkcji wyrobów gumowych, produkcja produktów z gumy nie spada i nie jest zbyt tragicznie wypierana przez inne substytuty. Guma po dziś dzień jest surowcem na tyle naturalnym, że ciężko go w niektorych przypadkach zastąpić innym materiałem, a w niektórych przypadkach jest to wręcz niemożliwe. Drugim ważnym czynnikiem powodującym wzrost liczby przedsiębiorstw produkujących wyroby z gumy jest tani i szybki proces przygotowania produkcji danego produktu. Zarówno wykrojniki, jak i formy do wulkanizacji gumy są znacznie prostrze i łatwiejsze do wykonania, a przez to znacznie tańsze (czasem nawet kilkanaście lub kilkadziesiąt razy tańsze), niż formy np. do produkcji wyrobów wtryskiwanych.